MIJN HANDICAP HOORT BIJ MIJ

Hallo beste mensen,

Voordat wij het jaar gaan afsluiten, wil ik mij toch nog even tot jullie richten. Ik zou het graag willen hebben over mensen met een handicap, waarvan ook ik deel uitmaak.

Het is niet zo dat alle mensen met een handicap op een positieve manier tegen het leven aankijken, maar het gros van de 4 miljoen(!) mensen met een handicap doen dit wel. En ieder op hun eigen manier. Zelf ben ik door een arbeidsongeval in de rolstoel beland. Maar om nu te zeggen dat ik achter de geraniums ga zitten? Nee, dat in geen geval! Natuurlijk zijn er dagen bij dat ik God en de hele wereld vervloek maar mijn handicap heeft ook wat positiefs gebracht. En het is nu iets dat bij mij hoort. 

Meestal denken mensen dat als je een handicap hebt, dat het iets engs is, zwaar en zielig. En dat het een vorm is van ondraaglijk lijden. Maar niets is minder waar. Wat mij wel opvalt is dat mensen met een handicap op dit moment nog bijna geen baan krijgen. Vooral jongere gehandicapten, waarvan er zelfs met een universitaire opleiding bij zijn.

Waardoor komt dat dan? Ik vermoed dat men nog steeds denkt dat deze mensen niet mee kunnen doen of niet kunnen functioneren in deze hectische economie. Maar niets is minder waar. Dus alle reden om de vooroordelen van mensen met een handicap aan te pakken. Dan ligt de weg open naar de participatie in deze samenleving.

Zo ben ik ooit door onze wethouder Lia Roefs benaderd met de vraag of het niet leuk zou zijn om lid te worden van de PK. Ik heb hier lang over na moeten denken, want politiek was eigenlijk een “ver van mijn bed show”. Na lang twijfelen ben ik lid geworden van de PK. En eerlijk gezegd heb ik er nog geen dag spijt van gehad.

Want ondertussen ben ik wel commissielid Samenleving én ben ik tijdens de laatste algemene ledenvergadering van de PK gekozen in het bestuur. En dat is iets waar ik erg trots op ben. Nu kan ik op mijn manier een steentje bijdragen voor mensen met een beperking in onze gemeente.

Nog even en dan is ook het politieke jaar weer voorbij. En het was een goed jaar, zeker voor de PK. Heel veel waar de PK voor staat is uitgevoerd. Kijk maar naar het positieve hondenbeleid waar onze Claudia voor heeft geknokt. Het is wel niet aangenomen zoals we wilden, maar de mensen zien nu wel dat zij de uitwerpselen van hun hond moeten opruimen (want de bekeuringen zijn niet mals).

Waar de PK zich ook hard voor gemaakt heeft, is een toegankelijk gemeentehuis. De tijd dat mensen met een beperking naar de kelder moesten en vervolgens met de lift naar boven naar het klantencontactcentrum, is voorbij. En ik mocht de nieuwe oprijbrug openen. Maar ook onze strijd tegen armoede in onze gemeente geven wij niet op. Een bezuiniging hierop veegden we met de steun van het CDA en de VVD van tafel. En ook onze fietsen inzamelactie voor Stichting Leergeld, was een groot succes.

Over het Wells Meer ga ik niets meer zeggen, want dat is op sublieme manier al verwoord door onze fractievoorzitter Jos Valckx en staat op de website van de PK en op Facebook. 

Nu mensen, dit is het laatste blog voor dit jaar. Ik wens jullie allemaal een gezegend en gezond 2020. Of, hoe zeggen ze dat op z’n Limburgs… “ènne Gooie Roetsj”. Tot volgend jaar!

Groet, Wim Olthof