Woordje van de pastoor 13-11-2025
Op het ritme van de seizoenen
Er zijn mensen die het toch wat moeilijk hebben als de bladeren van de bomen vallen. Ik heb daar persoonlijk geen last van, maar het is heel vervelend als dat wel zo is. In ieder mens zit de behoefte om te leven met licht en warmte om ons heen en als de donkere dagen zich aandienen, wanneer het kouder wordt en de natuur om ons heen kaler.
Zelf vind ik alle seizoenen hun eigenheid hebben en ik stond er laatst bij stil hoe mooi hetgeen we vieren in de kerk, verbonden is met die seizoenen. Midden in de herfst vieren we Allerzielen. Ook al lopen de afscheidsvieringen, zowel in het crematorium als in de kerk, terug; het blijft elke keer weer waardevol om samen te komen, de namen te noemen van de overledenen, samen stil te staan en een kaarsje aan te steken. In de herfstsfeer waarin de bladeren van de bomen vallen en de natuur ons vertelt hoe vergankelijk het leven is. We weten dat er volgend jaar weer een lente aanbreekt. Maar eerst de winter.
Terwijl de dagen korter worden en het daglicht minder en de donkere dagen aanbreken, steken we in de Adventstijd juist elke weekend een kaars meer aan. En op het keerpunt dat de dagen weer langer beginnen te worden vieren we kerstmis, de geboorte van Jezus die als een licht wil schijnen in ieders mensenleven. Dan gaan we langzaam aan richting de lente. Een vastelaovendvierder (ehm… dus ik ook…) zal zeggen dat er nog een 5e seizoen bestaat. En die begint met de 11e van de 11e. Voor een gedeelte parallellopend aan de wintertijd vieren we een feest dat ik beleef als cultuur, als een feest die verbondenheid zoekt met elkaar om het leven te delen. En als dat op een goede manier gebeurt in alle oprechtheid, dan maak je er werkelijk samen een prachtig feest van. In feite is carnaval ook een lentefeest; een heel bekend Venloos liedje begint met de zin ‘nog efkes en dan zit alweer de linte in de lôch’ (‘linte’ is geen typefout). Het drukt een verlangen uit en gaat het toch al richting het goede weer van de lente. Natuurlijk is er eerst de vastentijd van 40 dagen waarin we na het feestvieren stilstaan bij de moeilijkheden die we zelf kunnen meemaken in het leven. Om dan vervolgens Pasen te vieren. Je mag zeggen een echt lentefeest! Jezus die opgestaan is en dat betekent nieuw leven. Na Pasen zijn er nog enkele belangrijke feesten en dan breekt de zomer aan. En dat is volop genieten van een (hopelijk) mooie zonnige tijd. Zoals ik begonnen ben met te zeggen ‘In ieder mens zit de behoefte om te leven met licht en warmte om ons heen’. Hoe mooi is het om het hele jaar te verlangen naar het licht maar dan ook echt het licht te durven omarmen. En dat doen we door Jezus aan te nemen die zijn Licht van Gods liefde in ieders leven wil laten schijnen.
Pastoor Rick Blom.
Kijk voor het meest actuele federatienieuws onder het item Parochienieuws op de hoofdpagina.
