Wie wil Oekraïners helpen met de Nederlandse taal?
Ruim een maand geleden zijn de eerste Oekraïense vluchtelingen gaan wonen in een nieuwe opvanglocatie aan de Ceresweg in Nieuw Bergen. Op dit moment verblijven 19 Oekraïners op deze locatie. Het betreft 17 volwassenen en 2 kinderen die de oorlog in eigen land zijn ontvlucht. Volgens Irina Felix is iedereen dankbaar voor alle aandacht die de Oekraïners vanuit de gemeente hebben gekregen en vooral dankbaar voor de mooie attentie die zij van de buren hebben ontvangen. De Nederlandse taal is echter een moeilijke taal om te leren. Daarom ontvangen zij graag wat extra hulp van vrijwilligers bij het leren van deze taal. Vandaar dat Irina op zoek is naar vrijwilligers, die aan de Ceresweg af en toe willen helpen met het leren van de Nederlandse taal.
Irina heeft met alle bewoners aan de Ceresweg gesproken en diverse hartverscheurende verhalen opgetekend.
Het volgende verhaal is van de 29 jaar oude Anznela.
“Wij zijn een familie uit Donetsk. Onze regio maakt deel uit van de frontlinie. Op 24 februari om 5.30 uur 's ochtends kregen wij een telefoontje van vrienden: de oorlog was begonnen.
Het leven van elke Oekraïner en ons gezin werd volledig op de kop gezet. Voedsel, medicijnen, brandstof, etc. alles was snel op. Toegang tot de communicatie was opeens ook zeer moeilijk. Daarbij nog de onderbrekingen in de elektriciteitsvoorziening, het wegverkeer ging steeds moeizamer want bommenwerpers waren elke dag heel actief in onze stad. In april lieten onze zenuwen het afweten en hebben wij besloten om onze geboorteplaats te verlaten. We hadden het geluk dat wij juist voor de bezetting konden vertrekken. De bruggen werden opgeblazen en we moesten ons een weg door de velden zoeken om te kunnen vluchten. De enige uitweg was via “een speciale gang” om uiteindelijk in Polen te belanden. Met als doel: op zoek naar een veilig onderdak.
Wij moesten ons aanpassen in het buitenland, in het besef dat we geen huis meer hebben en alles vanaf nul zullen moeten opbouwen. De taal leren, huisvesting en werk zoeken.
In Polen waren er zowel goede als slechte momenten. Er waren problemen met de huisvesting en de taalbarrière. Samen met mijn man, mijn schoonouders en onze twee katten hebben wij op straat geslapen. We hebben deze moeilijkheden overwonnen.
In Nederland wonen vrienden uit onze stad met wie we zijn opgegroeid. Ze hebben ons naar Nederland gehaald. Op dit moment zijn we hier veilig en hebben onderdak. We waren gelijk verliefd op Nederland en vooral op jullie gastvrijheid. Na alle administratieve regels, zijn wij nu op zoek naar een job en een mogelijkheid om de Nederlandse taal te leren.
Wij maken ons zorgen over de toekomst, wij weten het niet meer. Wij kunnen nu nergens naartoe... Het front is nu 30 km van onze stad... Ons mooie huis is helemaal verwoest. Ook onze stad is verwoest. Bijgevoegd is een interieurfoto van ons oude huis, een van voor de oorlog en een foto nadat de oorlog is begonnen. Nu hebben wij alleen onze auto en hebben de hoop op god gevestigd.”
Het verhaal van Anznela is slechts een de vele berichten waarover de gevluchte Oekraïners vertellen. Nu zij in Nederland zijn willen zij graag een job en wat hulp met het leren van de Nederlandse taal. Vrijwilligers, die aan de Ceresweg af en toe met het leren van de Nederlandse taal willen helpen, kunnen een berichtje sturen naar
